ئه‌فراسیاب گرامی
ئێواره پاییزێ کۆڵان
ئه‌کا به هه‌ورو هه‌ڵایه‌کی بێ ئامان، تاوه وه‌شتێکی هه‌راسان له‌گه‌ڵ خۆی
دێنێ. شریخه له ئاسمانگه‌وه دێت و به خوڕ ئه‌بارێ. کۆڵان خه‌ریکه ئاو ده‌یبات.
لافاوی تازه پێ گرتووی کۆڵان شه‌ق له هه‌رچی ته‌پ
و تۆز و دڵقه‌شڕه‌ی ئه‌و ناوه بوو ئه‌دا و کۆڵان ئه‌شۆرێته‌وه. هه‌ور ده‌ستێکی
به یه‌خه‌ی کۆڵانه‌وه‌یه و ده‌ستێکیشی به شریخه‌ی ترسناکه‌وه. حه‌مه‌ساڵه هه‌راسان
ئه‌بێ، ته‌قله و جامانه‌ی به‌سه‌ره‌وه ئه‌که‌وێ و به گۆچانه‌که‌یه‌وه پێ هه‌ڵده‌گرێ
و شه‌له شه‌ل خۆی ئه‌کا به ماڵێکا ده‌رگای به‌سه‌ره‌وه نیه و چه‌ند پله‌ی نزم
ئه‌خوات. خاتوو ئافتاو دڵقێک سه‌وزی و که‌ره‌وزی به‌ده‌سته‌وه‌یه و له‌چکه‌ی به
ده‌مییه‌وه ده‌گرێ و گه‌ڵه گه‌ڵ خۆی ده‌کا به ماڵێکی نزمدا. کاڵێ کراسێکی سه‌وزی
گوڵ گوڵی ره‌شی له‌به‌رایه .. خۆی کێشاوه‌ته‌وه بۆ ژێر که‌ڵکی حه‌ساری حه‌وشه‌که‌یان،
کراسه‌که‌ی کۆ کردوه‌ته‌وه به ناو ده‌رپێکه‌یا و باران ئه‌دا له پووزی و قاچ و
قولی ته‌ڕ ئه‌کا.
خوله چه‌ناکه‌ش جگه‌ره‌یه‌کی نیوه سووتاوی به‌ده‌سته‌وه‌یه و کۆتێکی بارانی له‌به‌رایه و تازه له ماسی گرتن گه‌ڕاوه‌ته‌وه، له‌دووره‌وه فڵقه فلقێ چه‌کمه‌کانی پێی دێت، جووتێ ماسی به‌ده‌سه‌وه گرتوه، باران باش خوساندویه‌تی و وه‌ک جله سه‌گی لێ هاتوه. هه‌رکات باران ئه‌بارێ چه‌ناکه‌ی ته‌شتێ ئاو ئه‌گرێت و ئه‌ڵێی گۆله ته‌ماکۆیه. که‌ریمی ئامۆزام له به‌ر په‌نجه‌ره‌یه‌کی سه‌وزا دانیشتوه و میشه میش چایی ئه‌خواته‌وه و وه‌ک حه‌ره‌س ئاگای له هه‌موو جموجوڵه‌کانی کۆڵانه. چه‌ند مناڵی لاسار له حه‌یبه‌ت ته‌ر بوون پرژ و بڵاوه ده‌که‌ن و هه‌ر یه‌که‌و تێی ده‌قێنێ به‌ره‌و ماڵه‌وه. ئامۆزاژنه زه‌ینه که خه‌ریک برنج پاککردنه‌وه‌یەو گه‌ڵی بڵاوه کردوه که‌وتبووه نزگه‌ره کردن. بێ قه‌زابێ هه‌موو شتێ ئه‌خوا!، باوکم ئه‌یوت په‌لاماری گووش ئه‌دا پێی وایه پڵاوه! که‌ره که‌وه‌ی سمایلی ناڵبه‌نی دراوسێمان له ژێر دارتووه‌که‌یا به‌سراوه‌ته‌وه و تووره‌که‌یه‌ک ئاڵفیان کردوه به‌سه‌ریاو چادرێکی بۆری ئاواره‌ییه‌که‌یان داوه به‌سه‌ر پشتا.. کلکی له جوڵه‌که‌وتوه، جار ناجارێ گوێیه‌کی ئه‌له‌قاند و له ژێره‌وه ریچه ئه‌کات. سمایل ئه‌یوت "ئه‌و گوێ له‌قاندنه یانی ئه‌نه‌هوو ماوم" . هه‌رچی مریشک و که‌ڵه‌شێری ناو کۆڵانه هه‌ر یه‌که و خۆی ئه‌کا به سووچێکا و کولێنی خۆیان لێ ون بوه. ئه‌حه مشکه له دووره‌وه دیار بوو، برۆی ئه‌تگوت دڕکه گۆیژه، باوه‌شێ پرته‌قاڵی پیا هه‌ڵخه هه‌مووی به برۆیه‌وه شۆڕ ئه‌بێته‌وه...خۆی مڵاس دابوو یه‌کێ له مریشکه‌کان بدزێ و بڕوات بۆ ئه‌و هه‌رده و بی برژێنێ. چه‌ند جار مریشکی ئاوا دزیبوو، دایه ئامین له‌کاتێکا پێی زانیبوو سهری کردبوو به کولێنی ماڵ خاتوو ئافتاوا. گۆچانه‌که‌ی گیراندبوه پشتوێنه‌که‌ی وازی نه‌هێنابوو، تا تێوه ژه‌ندبوو و له حه‌یبه‌تا هه‌ستابوویه‌وه. دایه ئامین گوتبووی ئه‌وه چیه‌که‌ی کوڵه‌وه‌یخڕ؟ ئه‌حمه‌و هیچ خۆی تێک نه‌دابوو، "دایه ئامین وه‌ڵا پشیله‌یه‌ک خۆی کرد به‌م کولێنا، ده‌ری ده‌هێنم". دایه ئامین سه‌ره‌سوخمه‌یه‌کی لێ دابوو، گوتبووی پشیله‌ی گه‌ڕه‌ک بۆ مریشکه‌کان ئازایه و بۆ مشکه‌کان ماڵه‌وه نووزه‌ی نایه‌ت. وه‌شته باران وه‌ک ره‌شماری خۆی ئه‌کێشێته‌وه و خۆش ناکاته‌وه. خه‌لیفه ره‌زا بان گردێنی ئه‌دا و ئومێده فیسقه‌ی کوڕیشی له‌به‌ره‌وه کای پیا ئه‌کرد، سه‌ربانه‌که‌یان میترێ خۆڵی به‌سه‌ره‌وه بوو. ساڵێ سێ جار گڵه‌بانینان ئه‌کرد. خه‌لیفه په‌له‌ی بوو، میز زۆری بۆ هێنابوو، ئه‌یانگوت ده‌ڵه‌میز بوه و شه‌وان میز ئه‌کا به خۆیا، به‌یانیان ده‌مانبینی دۆشه‌که و سه‌رجله‌که‌ی خه‌لیفه‌یان به‌سه‌ر بانه‌که‌دا هه‌ڵئه‌خست تا وشک بێته‌وه. خاتوو وه‌سما لە رووی هەڵنەدەهات بڵێ خەلیفە میز بە خۆیا ئەکات، رۆژێ پرسیبووی له دایه ئامین، گوتبووی ئومێده ده‌ڵه‌میز بوه، چی باشه بۆی؟ دایه ئامین گوتبووی جه‌رگ و سپڵی بۆ برژێنه با بیخوا باش ئه‌بێ. خه‌لیفه ناوسکی هه‌ڵئه‌گوشی و زوو زوو ده‌یگوت ده‌ی کورم ئاده‌ی، کای پیاکه ده‌ی.. خه‌ریک بوو ناڵه‌ی ئه‌کرد.. ئه‌ژنۆی ده‌نا به بانگردێنه‌که‌وه و ئومێدیش له دڵه‌وه پێ ئه‌که‌نی. جارێ گێڕابوویه‌وه بۆمان باوکی میز ئه‌کا به خۆیا، ئومێدیش ئه‌وه‌نده شه‌قازله و مشته‌کۆڵی به‌ده‌ست خه‌لیفه‌وه خواردبوو، سهری ده‌تگوت کۆته‌ره‌یه. جارێ مشته کۆڵێکی دابوو له ئومێد له که‌ڵکه‌که‌وه خستبوویه خواره‌وه. ماڵ خه‌لیفه له‌گه‌ڵ تاوه بارانێکا ماڵیان ئه‌بوه بێژن، هه‌رچی کاسه‌و که‌وچکیان هه‌بوو ئه‌دایه ژێر باران، که‌وه‌ی برام چه‌ند جار گێراویه‌ته‌وه، ئه‌یگوت که باران ئه‌بارێ، خاتوو وه‌سمای ژنی هه‌وڵ ئه‌بێ و هه‌رچی ته‌شتی فافۆن و باغه‌یه به‌ناو ماڵا پڕش و بڵاوه ئاکات، ته‌نانه‌ت ته‌شتی دراوسێکانیشی بۆ قه‌رز ئه‌کرد. نێرگسی کچی، کچۆڵەیەک بوو، وه‌ک پشیله به‌لای تیانه شیره‌وه هه‌ڵده‌تروشکابێ داده‌نیشت و زوو زوو له کونی په‌نجه‌ره‌که‌وه ته‌شته‌کان که پڕ ده‌بوون هه‌ڵی ده‌ڕشتن... رزگاره چاوشین، ئه‌و گه‌نجه باڵابه‌رزه‌ی به قاتێ بۆری ستارخانییه‌وه ئه‌هاته ده‌ره‌وه، سێ ماڵمان به‌ین بوو، سهری ئه‌تگوت تاشه به‌رده، قژی له دواوه درێژ کردبوو و به‌رچاوی وه‌ک قژاکه هه‌ڵدابوه‌وه، هه‌رچی کچی کۆڵان بوو حه‌زیان لێ ئه‌کرد. به هێسره یاڵ به‌رزه‌که‌یه‌وه به پرتاو که‌وته کۆڵانه‌وه، "بادگیر"ێکی له‌به‌ر کردبوو و هه‌ورییه‌کی ره‌شی به ملدا ئاڵاندبوو. به‌و وه‌شته بارانه ئه‌چوو بۆ مه‌رز، مه‌رز له وه‌شتا گمه‌ی ئه‌هات. ته‌نیا ئه‌و رۆژانه پاسدار وه‌ک رێوی خۆیان ئه‌کرده‌وه به پاسگادا و کوڵه‌یان له وڵاخدار نه‌ده‌گرت. باوکم ئه‌یوت کوڕی ئازا ئه‌وه‌یه، کاسبکاره. دایکم پشتی کردبوه زۆمپاکه، لووتێکی هه‌ڵده‌چه‌رخان و ده‌یگوت" ئم ... قه‌ره‌چۆڵبڕاو!! زۆمپا نێڵه نێڵ ئه‌گڕا و چاره‌که‌که‌ی کۆڵی دایکم بۆسۆی لێ ئه‌هات.
خوله چه‌ناکه‌ش جگه‌ره‌یه‌کی نیوه سووتاوی به‌ده‌سته‌وه‌یه و کۆتێکی بارانی له‌به‌رایه و تازه له ماسی گرتن گه‌ڕاوه‌ته‌وه، له‌دووره‌وه فڵقه فلقێ چه‌کمه‌کانی پێی دێت، جووتێ ماسی به‌ده‌سه‌وه گرتوه، باران باش خوساندویه‌تی و وه‌ک جله سه‌گی لێ هاتوه. هه‌رکات باران ئه‌بارێ چه‌ناکه‌ی ته‌شتێ ئاو ئه‌گرێت و ئه‌ڵێی گۆله ته‌ماکۆیه. که‌ریمی ئامۆزام له به‌ر په‌نجه‌ره‌یه‌کی سه‌وزا دانیشتوه و میشه میش چایی ئه‌خواته‌وه و وه‌ک حه‌ره‌س ئاگای له هه‌موو جموجوڵه‌کانی کۆڵانه. چه‌ند مناڵی لاسار له حه‌یبه‌ت ته‌ر بوون پرژ و بڵاوه ده‌که‌ن و هه‌ر یه‌که‌و تێی ده‌قێنێ به‌ره‌و ماڵه‌وه. ئامۆزاژنه زه‌ینه که خه‌ریک برنج پاککردنه‌وه‌یەو گه‌ڵی بڵاوه کردوه که‌وتبووه نزگه‌ره کردن. بێ قه‌زابێ هه‌موو شتێ ئه‌خوا!، باوکم ئه‌یوت په‌لاماری گووش ئه‌دا پێی وایه پڵاوه! که‌ره که‌وه‌ی سمایلی ناڵبه‌نی دراوسێمان له ژێر دارتووه‌که‌یا به‌سراوه‌ته‌وه و تووره‌که‌یه‌ک ئاڵفیان کردوه به‌سه‌ریاو چادرێکی بۆری ئاواره‌ییه‌که‌یان داوه به‌سه‌ر پشتا.. کلکی له جوڵه‌که‌وتوه، جار ناجارێ گوێیه‌کی ئه‌له‌قاند و له ژێره‌وه ریچه ئه‌کات. سمایل ئه‌یوت "ئه‌و گوێ له‌قاندنه یانی ئه‌نه‌هوو ماوم" . هه‌رچی مریشک و که‌ڵه‌شێری ناو کۆڵانه هه‌ر یه‌که و خۆی ئه‌کا به سووچێکا و کولێنی خۆیان لێ ون بوه. ئه‌حه مشکه له دووره‌وه دیار بوو، برۆی ئه‌تگوت دڕکه گۆیژه، باوه‌شێ پرته‌قاڵی پیا هه‌ڵخه هه‌مووی به برۆیه‌وه شۆڕ ئه‌بێته‌وه...خۆی مڵاس دابوو یه‌کێ له مریشکه‌کان بدزێ و بڕوات بۆ ئه‌و هه‌رده و بی برژێنێ. چه‌ند جار مریشکی ئاوا دزیبوو، دایه ئامین له‌کاتێکا پێی زانیبوو سهری کردبوو به کولێنی ماڵ خاتوو ئافتاوا. گۆچانه‌که‌ی گیراندبوه پشتوێنه‌که‌ی وازی نه‌هێنابوو، تا تێوه ژه‌ندبوو و له حه‌یبه‌تا هه‌ستابوویه‌وه. دایه ئامین گوتبووی ئه‌وه چیه‌که‌ی کوڵه‌وه‌یخڕ؟ ئه‌حمه‌و هیچ خۆی تێک نه‌دابوو، "دایه ئامین وه‌ڵا پشیله‌یه‌ک خۆی کرد به‌م کولێنا، ده‌ری ده‌هێنم". دایه ئامین سه‌ره‌سوخمه‌یه‌کی لێ دابوو، گوتبووی پشیله‌ی گه‌ڕه‌ک بۆ مریشکه‌کان ئازایه و بۆ مشکه‌کان ماڵه‌وه نووزه‌ی نایه‌ت. وه‌شته باران وه‌ک ره‌شماری خۆی ئه‌کێشێته‌وه و خۆش ناکاته‌وه. خه‌لیفه ره‌زا بان گردێنی ئه‌دا و ئومێده فیسقه‌ی کوڕیشی له‌به‌ره‌وه کای پیا ئه‌کرد، سه‌ربانه‌که‌یان میترێ خۆڵی به‌سه‌ره‌وه بوو. ساڵێ سێ جار گڵه‌بانینان ئه‌کرد. خه‌لیفه په‌له‌ی بوو، میز زۆری بۆ هێنابوو، ئه‌یانگوت ده‌ڵه‌میز بوه و شه‌وان میز ئه‌کا به خۆیا، به‌یانیان ده‌مانبینی دۆشه‌که و سه‌رجله‌که‌ی خه‌لیفه‌یان به‌سه‌ر بانه‌که‌دا هه‌ڵئه‌خست تا وشک بێته‌وه. خاتوو وه‌سما لە رووی هەڵنەدەهات بڵێ خەلیفە میز بە خۆیا ئەکات، رۆژێ پرسیبووی له دایه ئامین، گوتبووی ئومێده ده‌ڵه‌میز بوه، چی باشه بۆی؟ دایه ئامین گوتبووی جه‌رگ و سپڵی بۆ برژێنه با بیخوا باش ئه‌بێ. خه‌لیفه ناوسکی هه‌ڵئه‌گوشی و زوو زوو ده‌یگوت ده‌ی کورم ئاده‌ی، کای پیاکه ده‌ی.. خه‌ریک بوو ناڵه‌ی ئه‌کرد.. ئه‌ژنۆی ده‌نا به بانگردێنه‌که‌وه و ئومێدیش له دڵه‌وه پێ ئه‌که‌نی. جارێ گێڕابوویه‌وه بۆمان باوکی میز ئه‌کا به خۆیا، ئومێدیش ئه‌وه‌نده شه‌قازله و مشته‌کۆڵی به‌ده‌ست خه‌لیفه‌وه خواردبوو، سهری ده‌تگوت کۆته‌ره‌یه. جارێ مشته کۆڵێکی دابوو له ئومێد له که‌ڵکه‌که‌وه خستبوویه خواره‌وه. ماڵ خه‌لیفه له‌گه‌ڵ تاوه بارانێکا ماڵیان ئه‌بوه بێژن، هه‌رچی کاسه‌و که‌وچکیان هه‌بوو ئه‌دایه ژێر باران، که‌وه‌ی برام چه‌ند جار گێراویه‌ته‌وه، ئه‌یگوت که باران ئه‌بارێ، خاتوو وه‌سمای ژنی هه‌وڵ ئه‌بێ و هه‌رچی ته‌شتی فافۆن و باغه‌یه به‌ناو ماڵا پڕش و بڵاوه ئاکات، ته‌نانه‌ت ته‌شتی دراوسێکانیشی بۆ قه‌رز ئه‌کرد. نێرگسی کچی، کچۆڵەیەک بوو، وه‌ک پشیله به‌لای تیانه شیره‌وه هه‌ڵده‌تروشکابێ داده‌نیشت و زوو زوو له کونی په‌نجه‌ره‌که‌وه ته‌شته‌کان که پڕ ده‌بوون هه‌ڵی ده‌ڕشتن... رزگاره چاوشین، ئه‌و گه‌نجه باڵابه‌رزه‌ی به قاتێ بۆری ستارخانییه‌وه ئه‌هاته ده‌ره‌وه، سێ ماڵمان به‌ین بوو، سهری ئه‌تگوت تاشه به‌رده، قژی له دواوه درێژ کردبوو و به‌رچاوی وه‌ک قژاکه هه‌ڵدابوه‌وه، هه‌رچی کچی کۆڵان بوو حه‌زیان لێ ئه‌کرد. به هێسره یاڵ به‌رزه‌که‌یه‌وه به پرتاو که‌وته کۆڵانه‌وه، "بادگیر"ێکی له‌به‌ر کردبوو و هه‌ورییه‌کی ره‌شی به ملدا ئاڵاندبوو. به‌و وه‌شته بارانه ئه‌چوو بۆ مه‌رز، مه‌رز له وه‌شتا گمه‌ی ئه‌هات. ته‌نیا ئه‌و رۆژانه پاسدار وه‌ک رێوی خۆیان ئه‌کرده‌وه به پاسگادا و کوڵه‌یان له وڵاخدار نه‌ده‌گرت. باوکم ئه‌یوت کوڕی ئازا ئه‌وه‌یه، کاسبکاره. دایکم پشتی کردبوه زۆمپاکه، لووتێکی هه‌ڵده‌چه‌رخان و ده‌یگوت" ئم ... قه‌ره‌چۆڵبڕاو!! زۆمپا نێڵه نێڵ ئه‌گڕا و چاره‌که‌که‌ی کۆڵی دایکم بۆسۆی لێ ئه‌هات.
هه‌ور هاتۆته سه‌ر چنگ، ئه‌ژنۆی ناوه‌ته سه‌ر
عه‌رز و خوڕه‌م ئه‌کا. پشیله‌یه‌کیش له حه‌یبه‌تی ته‌ڕبوون خۆی ئه‌کا به سه‌ر ته‌نوورێکا.
چه‌ند چۆله‌که پاسارییه‌ک له ژێر پاسارییه‌کی نزمی ماڵ شێخ خالیدا خۆیان ئه‌شارنه‌وه..
دایه ئامین له لاخوارووی کۆڵانه‌وه ده‌رکه‌وت، ئه‌ژنۆی نه ئه‌هات له‌گه‌ڵیا،
سه‌راپا باران خوساندوویه‌تی. مه‌مکی وه‌ک تووره‌که دۆ به به‌رۆکییه‌وه شۆڕ
بۆته‌وه و دوگمه و دۆڵابی به‌ر سینه‌ی زڕه‌ی ئه‌هات. باوشێ به‌رد و مێخه‌ک و ته‌زبێحی
به مله‌وه بوو..ئه‌تگوت شه‌خسی ئه‌سحابه‌یه. چاره‌که‌ی کۆڵی لوول ده‌کرد و هه‌رچی ده‌رپێ کۆنه
و کراسی کۆن بوو گرمۆڵه‌ی کردبوو و وه‌ک سه‌رینێکی خڕ به کۆڵییه‌وه بوو. لووتی
ناوه به عه‌رزه‌که‌وه و گۆچانه‌که‌ی به‌ده‌سییه‌وه زوو زوو ئه‌خزی و له‌ترێکی
ئه‌دا. سه‌رتاپا قوڕاوی به په‌له پرووسکێ خۆی ئه‌کا به کوختێکی نزم و ویرانه‌یه‌کا.
ده‌رگای حه‌وشه ئه‌کاته‌وه، ده‌رگا به‌سه‌ر پشتا ئه‌که‌وێ. له به‌رخۆیه‌وه ئه‌یگوت:"هه‌ی
گووی خوای لێ بوارێ، به تڕێ به‌نه". باوکم جه‌رگی به دایه ئامین ده‌سووتاوه،
پیره‌ژنێکی ته‌نیا و بێ که‌س. جارێ سێ به‌سێ ته‌ڵاقی خوارد، ئینسان که پیر بوو،
لاشه‌شی بروای پێ ناکا، بێ که‌سیش له گولی خراپتره". بێکه‌سی دایه ئامین
بووک و کوڕی بێ وه‌فا بوو. کوره‌زاکانی له روویان نه‌ئه‌هات خزمه‌تی که‌ن، بووکه‌که‌شی
جارێ هه‌ڵمه‌تی لێ دابوو. ده‌یگوت "زه‌مانه رووی ره‌ش بێ، تا هه‌مبوو دایکیان
و هه‌موو که‌سیان بووم، که پاره نه‌ما، که‌شک و دۆکه نه‌ما.. ئامین بوه به‌راز
و چاوسوور لێیانه‌وه". دایه ئامین
له وێرانه‌یه‌کی نزم و دووکه‌ڵاویی ئه‌ژیا. که‌وه‌ی برام هه‌موو جارێ ئه‌چوو
بانگردنێنی بۆ ئه‌دا، به‌فری سه‌ر بانه‌که‌ی ده‌ماڵی. جارێ چوو بوو له پاڵ لووله
زۆپاکه‌وه قاچی چووبوه خواره‌وه، هه‌موو داره‌کانی سه‌ربانه‌که‌ی دارزیبوون، که‌ریمی
ئامۆزام و که‌وه‌ی برام چاکیان کردبوه‌وه. شه‌رمینی که‌ریمی ئامۆزام چڵمنه‌یه‌کی سوور کاڵ بوو،
لهم ساڵانه‌ی دواییدا وه‌ک شه‌مامه جوان و شیرین بوو، که‌وه‌ی برام خۆی دانابوو
بۆی بیخوازێ. ئه‌یوت ئه‌ڵێی سۆنه‌یه ئه‌ڕوا به رێگادا. ئێواران ته‌زبێحێکی سووری
به‌ده‌سته‌وه ئه‌گرت و که‌واو پانتۆڵێکی ره‌شی له‌به‌ر ئه‌کرد و ئه‌چوه سه‌ربانه‌که‌ی
دایه ئامین هه‌ر ده‌تگوت گیسکه نێره. هه‌موو کۆڵان سه‌ربانی دایه ئامین بوایه
ئه‌یماڵی و بانگردێنی ئه‌دا. شه‌رمین هه‌رکات که‌وه‌ی ده‌بینی ده کراسی ئه‌گۆڕی.
داوای ئاوێنه‌شی له که‌وه کردبوو، هاتبوه بۆ ماڵه‌وه ئاوێنه‌که‌ی شکاندبوو و
له‌تێکی بۆ ناردبوو. ته‌نانه‌ت هێلکه‌ی مریشکه‌کانی ماڵه‌وه‌ی ئه‌دزی و ئه‌یبرد بۆ
شه‌رمین. لهم دواییانه پێمان زانیبوو زرکه و کاڵه‌کی تازه گه‌یووی بێستانه‌که‌سی
بۆ ئه‌هێنایه‌وه. ژوانگه‌یان ماڵ دایه‌ئامین بوو. دایه‌ئامین بۆ ساڵانێک په‌نای
سووره و که‌وه بوو. ئه‌ویت سووره و که‌وه مناڵی خۆمن. جار جار په‌نجا تمه‌نییه‌کی
له فه‌قیانه‌که‌ی ئاڵاندبوو ده‌رده‌هێنا و پێی ده‌دان. هه‌رچی ملوانکه و سمڵ و
مێخه‌ک بوو ئه‌یکرده ناو قوتووێکی باغه و ده‌یدا به شه‌رمین. "هه‌ر
ئاگایان له شه‌ره‌ف و نامووسی خۆیان بێت، ئیتر جاڕ به جێحانم، با یه‌کتر بگه‌وزێنن!"
جارێ که‌وه شه‌رمینی گاز گرتبوو، دایه ئامین ئه‌یوت رۆڵه خۆ به‌ش برژاندنت لێ
کردوه‌ته‌وه. وا نابێ، که‌ریم ئه‌تانکوژێ. من ئه‌یناسم، غه‌داره که‌ریم غه‌دار.
هه‌ور ژنێکی
زه‌یسانه و ئه‌ناڵێنێ و قریشکه‌ی ترس ئه‌خاته دڵی کۆڵانه‌وه. دایه
ئامین وه‌ک بایه‌کی هه‌راسان به‌ژووره‌که‌دا گینگڵ ده‌خوا. به په‌له زۆمپا
دارینه‌که رۆشن ئه‌کا، که‌مێ نه‌وت و بوڵه‌که‌وه ئه‌دا له چه‌ن لقی داره‌وه و
شقارته‌ی لێ ئه‌دا و گڕ به‌رز ئه‌بێته‌وه.
له درزی لووله‌ی زۆپاکه‌وه دووکه‌ڵ سنووری خۆی ئه‌به‌زێنێ و ژوور ئه‌بێته چه‌قه
دووکه‌ڵ. له په‌نجه‌ره و درزی شیشه‌کانه‌وه دووکه‌ڵ بازره‌قه ده‌به‌ستێ. چه‌ند
شیشه‌ی مناڵ شکاندوویانه و به په‌رۆ و ده‌رپێ و کراسی کۆن گرتوویه‌تی. ده‌چێته
لای سنووقی جله‌کانییه‌وه. خۆی رووت ئه‌کاته‌وه، ده‌رپێیه‌کی گوڵ وردیله‌ی سووری
له‌پێدایه، به دێژایی ته‌مه‌نی له رووی نه‌هاتوه سه‌یری خۆی بکا، هه‌ستی ده‌کرد
هه‌موو گیانی چرچ و لۆچ بوه. له خۆی ئه‌ترسا، له‌و گیانله‌به‌ره‌ی تا ئێستا به
باشی سه‌یری خۆی نه‌کردوه. ده‌که‌وته‌وه بیری گه‌نجیه‌تی، ئه‌وکاتانه ئاوێنه‌ش
نه‌بوو سه‌یری خۆی بکات، ته‌نیا سه‌رگۆی مه‌مکی و رانی ئه‌بینی. له رووی نه‌بوو
سه‌یری بکات. ئاخر ئه‌یانگوت بۆ ژن عه‌یبه چاو له خۆی بکا. ده‌مووچاوی ئه‌تگوت
چه‌رمی به‌رخۆره، ده‌ست و پلی قه‌ڵه‌شابوو. ئه‌تگوت بوومه‌له‌رزه لێی داوه.
کراسه‌که‌ی ئه‌گۆڕێ و جله ته‌ڕه‌کانیشی له پشت زۆپاکه‌وه وشک ئه‌کاته‌وه.
دایه ئامین له گه‌ڵ
ته‌نیاییه‌کی قووڵدا ئه‌ژیا، گه‌واڵه هه‌ورێ بوو پیریی دایه ئامین. خه‌زانێکی هه‌میشه‌یی به ده‌مووچاوییه‌وه
گلی ئه‌خوارد. ئه‌یگوت من خۆم پاییزم، بڵێی لهم پاییزه‌ش په‌ڕمه‌وه. به‌یانیان
زوو تێ ده‌ته‌قانده کۆڵانه‌وه. هه‌موو به‌یانیه‌ک به‌ر له‌وه‌ی له ده‌رگا بێته
ده‌ره‌وه، لای ده‌رگا ته‌نه‌که‌ییه‌که‌ی ده‌کرده‌وه و جیڕه‌یه‌کی لێ ئه‌هات. ده‌رگای
چی به له‌ته بلووکێ خۆی گرتبوو، هه‌موو رۆژێ مناڵانی گه‌ره‌ک لاریان ئه‌کرده‌وه
و خێرخوا راسیان ئه‌کرده‌وه. باوکم ئه‌یوت دایه ئامین ئه‌م تڕه که‌ڵه‌که‌ی هه‌ر
چاک نه‌کرده‌وه. که ده‌رگای ئه‌کرده‌وه، که‌ریمی ئامۆزام به بیجامه‌یه‌کی ته‌نکه‌وه،
له‌سه‌ر که‌ڵکی بانه‌که به‌و به‌یانییه زووه دانیشتبوو، ده‌یگوت: دایه ئامین
ئه‌وه بۆ جارێ تر نایکه‌یته‌وه، هه‌ر ئه‌ڵێی گه‌وڕی گێسک وگه‌له‌خانه‌که‌ی ئێمه‌یه.
دایه ئامینش قنێکی هه‌ڵده‌ته‌کاند و سه‌رینه‌که‌ی پشتی تلێکی ئه‌خوارد و ئه‌که‌وته‌وه
ناوشانی. ده‌یگوت "هۆ که‌ره ... تڕن ... ئه‌وه چیه ئه‌ڵێی ده‌ڵه‌کی و
دایمه کوڵه ئه‌گری و خوا خواته من ئه‌م ده‌رگا شه‌ق و شڕه بکه‌مه‌وه. خوای من
ئه‌تکا به یه‌کانه و شه‌و ماڵه‌که‌ت هه‌ڵده‌گێریته‌وه". باران خەریک بوو
خۆشی ئەکردەوە. ماڵ خه‌لیفه ورده ورده
ته‌شته‌کانیان کۆ ئه‌کرده‌وه، بانگردنێن چۆڕه‌ی له دڵۆپه ده‌بڕی، چه‌ند دڵۆپه‌یه‌ک
نه‌بێ خه‌لیفه ئه‌یوت "ئه‌مه ئیتر حیزه دڵۆپه‌یه، که‌س تێ ناگات له کوێ
یه". حه‌مه‌ساڵه و ده‌رگای ژووره‌که‌ی ئه‌کرده‌وه، چره دووکه‌ڵ بوو،
زۆپاکه‌ی گڕی نه‌ده‌گرت، ئه‌وه‌نده فووی کردبوو سهری ئاوسابوو و ناوچاوی سوور هه‌ڵگه‌ڕابوو.
سمێلی پڕووزابوو. باوکم ته‌ڵاقی ئه‌خوارد "هه‌ر که مرد لهم گه‌ڕه‌که‌دا یان
به دووکه‌ڵ مرد، یان هێسر له‌قه‌ی لێ دا هه‌ناسه‌ی بڕی". پاش بارانێکی بێ
ئامان، دایه ئامین له ئێواره‌یه‌کی ناوه‌ختی
پاییزا، به‌ر له‌وه‌ی له پاییز تێ په‌ڕێ، دایه ئامین، به ئێواری ته‌نیایی
کۆڵانی باراناوی ئازاره‌کانیدا داگه‌ڕا... باوکم هێشتا جگەرەکەی تەواو نەکردبوو،
گوتی: "داخی داخانم، دایە ئامێن ژنی رەنج و ئازاری ساڵەهای ساڵ بوو، ئەو ژنە
بوو کە کاروانێکی گورج ئەکردەوە و بەڕێی ئەکرد، ئەو ئێستا کەس پێی نەزانی و سەری
نایەوە".
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر